5 februari 2009 Reünie lichting 59-1 (terugblik)

De mannen van de lichtingsploeg 59-1 hebben sinds hun afzwaaien een paar reünies achter de rug. De laatste grote reünie dateert van 2004 toen herdacht werd dat het 45 jaar geleden was dat zij op moesten komen.
De 'gouden' reünie vond plaats op donderdag 5 februari 2009 in de Koning Willem III kazerne in Apeldoorn. De mannen stonden toen stil bij het feit dat het die dag exact 50 jaar geleden was dat zij voor het eerst in hun leven door de poort van de Koning Willem III reden en op het Depot afgeleverd werden.

Mar Jaap Veldhuis Kroeze was die 5e februari de fotograaf onder de reünisten en MarechausseeNostalgie ontving de nodige sfeerplaatjes van die dag. Zijn foto's gingen vergezeld van een pakkende opmerking:

Wonderbaarlijk hoe zo'n nummertje dienstplicht een band en verbondenheid schept, die na vijftig jaar nog zo voelbaar is. Wat een heerlijke dag!

Mar Aad van Drunen had de taak op zich genomen om van die dag een verslagje te maken. Hij vermeldt dat hij dat met plezier doet en hij hoopt dat hij hiermee een indruk kan geven hoe de gouden reünie van 59-1 is verlopen zonder al te veel van de hak op de tak te springen.

Voor het eerst in mijn leven kwam ik als eerste aan en toen ik mijn ‘rollator’ vlak voor de kantine op het square had geparkeerd, kwam ook Klaas Hoogakker aanrijden en we gingen gezamenlijk naar binnen. Tijdens het gebruikelijke bakkie, uiteraard met de alom bekende gevulde koek (deze was helemaal gegarneerd, tjonge wat een luxe…) liepen de oude makkers gestaag binnen en kon Sjaak aan zijn welkomstwoord beginnen.
Tijdens zijn speech kwamen twee zeer oude stompen binnen, de één bestuurde een truck waarvan alleen het stuurwiel zichtbaar was en de ander telefoneerde driftig met een apparaat waarin, naar hedendaagse normen, wel 10 mobieltjes konden worden ondergebracht. Grote hilariteit derhalve!
Sjaak deed het voortreffelijk en meldde ook dat hij een e-mail (of fax?) van de ernstig zieke Wimme van der Wal had ontvangen waarin hij ons een fijne dag toewenste en het betreurde er zelf niet bij aanwezig te kunnen zijn. We hebben voor hem geapplaudiseerd en toen ik later (bij het afscheid) ook nog wat kon zeggen, kwam ik daar nog even op terug en vertelde dat ik Wimme op de hoogte zou houden.

Op een enkeling na waren alle oude maten komen opdraven, John  Schouten had net een operatie achter de rug en had zich verontschuldigd, Louis Corbeau heb ik gemist en Boudewijn Scherpenzeel ook, twee namen die me zo te binnen schieten. Ger Bruin was uit Berlijn, waar hij woont, overgekomen en met hem heb ik nog een poos gesproken, het actiecomité was uiteraard aanwezig, Sjaak heb ik al genoemd, maar Piet Baens en Leo van Leeuwen waren  natuurlijk ook van de partij.

Na de koffie en de foto’s en de eerste sterke verhalen werden we gemaand naar buiten te gaan en tijdens het helaas ongezellige weer werden er vrolijke foto’s gemaakt bij de klok, waarbij iedereen probeerde zo recht mogelijk te staan hoewel je hun rug duidelijk hoorde protesteren.
Daarna het terrein rondgelopen waarbij je gewoon over het square kon lopen; het was –terugdenkend aan 50 jaar geleden- een soort ontheiliging.
Het grootste deel van het complex stond op de nominatie te worden gesloopt, maar dat gaat na heroverwegen niet door; voor zover nodig en mogelijk wordt het gerenoveerd.
We gingen uiteraard enkele gebouwen in en konden ook de kamers bezichtigen waar we 50 jaar geleden als varkens waren ingestopt, ca 25 (?) man op één kamer. Wat een verschil met die zes van nu!

Er waren wat motorvoertuigen uit onze tijd opgesteld die daar door ‘jonge’ veteranen, exact gekleed als wij destijds, waren gebracht en velen gingen met de Jeep of de weapon-carrier op de foto. Al die glimmende oogjes bij dat ouwe speelgoed!
Vervolgens verzamelden we ons voor de kranslegging bij het monument waar de vlag halfstok hing en waar de overleden makkers werden herdacht en met naam genoemd door Sjaak v.d. Neut. Er werd een minuut stilte in acht genomen en ow v.d. Schoot blies de bij deze plechtigheid behorende noten en ter afsluiting het Wilhelmus.
Daarna was het tijd voor de lunch.
Tijdens de lunch werden natuurlijk grote verhalen verteld (en gelogen!) en dat was ook weer leuk want aan onze tafel zaten de twee veteranen: 87 en 93 jaar oud. Van één van hen herinner ik me de naam: Arie Kreling. Die lui kenden bijna elke officier en onderofficier die wij noemden want ze hadden ze allemaal meegemaakt in hun 36-jarige loopbaan daar. Lnt Schipper, lnt v.d. Bout, adj Saarloos, adj Millecam, opper Meijer, wmrs van Doorn, Helmendach, Klein Geltink, Lasker, ze wisten over iedereen wat te vertellen. Wat ik nog aardig vond: ik herinnerde me de naam van de instructeur die ons destijds rijles gaf (MAR school) in een F2 Ford, korporaal Portier, zo’n Indisch mannetje. Wel, die is toch nog sergeant geworden op voorspraak van één van de twee veteranen aan onze tafel. Wat ik nog hoorde: als de jongelui in dienst treden, krijgen ze meteen de rang van wachtmeester. Titulair weliswaar, maar toch allemaal een streep. Wij moesten ons kapotwerken om dat korporaalsstreepie te verdienen!

Na de lunch, waarbij ik m’n honden heb zitten voeren met de overgebleven broodjes, ging we naar een ander gebouw waar we een film te zien kregen over de tocht naar Frankrijk destijds. Exact zoals we het zelf meegemaakt hebben en ook uit die tijd. Jammer genoeg was er niks gefilmd in La Courtine zelf want velen waarmee ik sprak hadden daarvan ook graag beelden gezien. Je zag nog wel twee marechaussees met twee gendarmes in de jeep zoals wij dat zelf ook gedaan hebben bij patrouilles, maar dat was ergens anders.
Hierna terug naar de kantine waar eerst de winkel van het Fonds Sociale Zorg bezocht werd  waar je allemaal “marechausseegebonden snuisterijen” kon kopen, wat sommigen ook deden. Vervolgens nog een uurtje in de kantine om na te praten en weer foto’s te zien. Daar waren nog de jonge veteranen aanwezig, die wapens hadden uitgesteld die wij allemaal kennen: karabijn, brengun en Lee Enfield geweer. Die waren onklaar gemaakt en waren nu collector’s items. Sommige dateerden uit de 2e wereldoorlog en die waren jaren later opgegraven en gerestaureerd. Die nostalgieclub heeft een gebrek aan diverse oude spullen en toen ik vertelde nog een stuk of zes nestels bewaard te hebben, waren ze zeer geïnteresseerd. Ik heb John Dankert van de re-enactmentgroep "Parate Marechaussee" beloofd er een paar op te sturen, wat inmiddels is gebeurd.
Uiteraard konden we de alcohol niet helemaal ongemoeid laten en na paar neuten wilden sommigen weg, waarop Sjaak het officiële afscheidswoord sprak en iedereen dankte voor z’n aanwezigheid en zijn of haar bijdrage (er waren een aantal vrouwen meegekomen) aan deze geslaagde dag. Vervolgens greep Edward Woldendorp als eerste de microfoon (ik kon zo hard niet lopen met die twee honden bij me) en sprak een dankwoord. Ik mocht dat nog eens dunnetjes over doen en heb het actiecomité een veer in de k….. gestoken en ze een flesje overhandigd.
Niet veel later was iedereen vertrokken en na m’n honden nog een keer op het square (*&^%$#@?>Een geslaagde dag waarop we met genoegen kunnen terugkijken!

Aad van Drunen

Meer foto's zijn te zien op http://www.mijnalbum.nl/Album=RWNX8H8X