Anekdotes en (sterke) verhalen
Buikspreker achterop de fiets. Door mar Han Hooiveld, lichting 53-4
Ik ben van de lichtingsploeg 53-4. De vierde van de zogenaamde filleropleidingen. Na 2 dagen officieel in militaire dienst te zijn werd het mij duidelijk wanneer ja of nee te zeggen. Voor mij niet altijd even gemakkelijk want ik was nogal een haantje de voorste, dat is heel lang zo gebleven en misschien is dat nog wel zo!
Na enige weken mochten we voor de eerste maal naar buiten, dus de KW III kazerne uit. Wat was er toen in Apeldoorn te doen? Ik was er totaal onbekend, maar we gingen met een paar kameraden naar La Bordelaise in de Hoofdstraat. Je ontmoette daar lokale meisjes en je kon er dus dansen. Ik was daar geen held in, maar ik was wel enige jaren op dansles geweest in Amsterdam, dus toch enige ervaring. 
Natuurlijk leerde ik een leuk meisje kennen, zelfs nu weet ik haar naam nog! De avond vloog om en ik zei tegen haar: "Ik moet nu echt terug naar de kazerne, want anders kom ik te laat terug", dat zou een slecht begin zijn van mijn eerste uitgaansverlof. Men had mij al voorgehouden dat marechaussees niet mochten fietsen met een vrouwspersoon achterop. Nou, dat wilde ik wel eens uitproberen! Ik op de fiets van dat meisje en zij dus achterop tot aan de kazernepoort. Ik werd bijkans in de boeien geslagen toen de wacht mij zo zag aankomen. Alsof ik geheimen aan de vijand had verkocht! Uiteraard moest ik de volgende morgen op rapport komen bij mijn toenmalige kapitein. Voor zover ik mij herinner, is het met een sisser afgelopen. Alleen werd ik gedreigd met inhouden van het uitgaansverlof wanneer ik weer iets dergelijks zou doen.
Veertien dagen later ging ik weer naar La Bordelaise want dat had ik beloofd. Uiteraard werd het teruggaan naar de kazerne weer tot het laatste moment uitgesteld. Ik kwam toen op het lumineuze idee zelf achterop te gaan zitten en het meisje te laten fietsen. Mij was daar niets over verteld! Nou, dat bleek dus een fatale fout te zijn, want vlak bij de kazernepoort werd ik door een hoge marechaussee-piet, (een marechaussee 2e of 3e klasse!) aangehouden en natuurlijk stond ik de volgende ochtend weer bij de kapitein. Zijn dreigement van de eerste keer werd uitgevoerd en ik mocht enige malen niet met uitgaansverlof. Ik herinner mij nog heel goed dat ik er totaal niet van onder de indruk was.
Het was een mooie zaterdagmorgen. We stonden op het appèl, klaar om met weekendverlof te gaan. Het was in die tijd nog zo dat je op zaterdagmorgen naar huis mocht en zondagavond weer terug moest komen. Wat erg vonden we het dat je naar huis moest in een vormeloos uniform en op die verschrikkelijke kistjes, je schaamde je toch dood!
Ik verbeeldde mij ietwat te kunnen buikspreken en deed dit tijdens het appèl. De jongens rondom mij konden hun lachen nauwelijks inhouden. Maar mijn groepscommandant wmr1 Van Deursen was ook niet doof en hij stond venijnig rond te kijken. 
Na afloop van het appèl kwam hij onmiddellijk naar mij toe. "Jij bent de schuldige!" beet hij mij toe. Ontkennen had geen zin en ik was dat ook niet van plan. Hij stond mij eens goed te observeren en zei: "Je mag nog niet met verlof want je haar is te lang. Laat het eerst maar eens knippen, dan kom je bij mij terug en dan kan je eventueel naar huis."
Ik naar de kapper. U weet allen vast nog wel waar de kapper toen was gevestigd. Ik ging daar zitten, dronk een kop koffie, las de krant en meldde mij een uur later bij wmr Van Deursen, uiteraard zonder mijn haar te hebben laten knippen.
"Nou, het had wel korter gekund", sprak de wachtmeester de historische woorden en ik mocht naar huis.
Ik moet bekennen dat ik me vanaf die tijd op het appèl netjes heb gedragen, want ik kon helemaal in m'n eentje naar het station lopen en was ik bijna de enige militair in de trein naar Amsterdam, dus buitengewoon ongezellig.
