Anekdotes en (sterke) verhalen
Chauffeur van de generaal. Door mar Pierre van Eijnatten, lichting 54-1
In de laatste periode in Apeldoorn was Kapitein Herklots onze commandant. Hij had een eigen chauffeur, een verwend manneke. De rang van deze man heeft mij nooit iets gezegd en zijn naam nog minder. Feit is dat ik op een dag mijn jeep moest klaar maken voor een ritje naar Afferden e.o. omdat zijn chauffeur met verlof was.
Bij het vertrek stapte naast mij een Luitenant-generaal in. En eigenlijk vond ik dat maar niks. Ik wist niet hoe ik hem moest aanspreken en of ik hem wel mòcht aanspreken. De generaal moet hebben gemerkt hoe ik mij voelde. Hij zal wel meer door militairen gereden zijn met dezelfde faalangst. Hij brak het ijs door met mij een gesprek te beginnen. 
Over mijn 'militaire loopbaan' en zo. Hij had ook gehoord dat ik een Brabander was (de zachte g!). Hij legde mij uit wat de bedoeling van de rit was. Hij was de verantwoordelijke voor de inhoud van de aanstaande oefening met een groep legeronderdelen uit de regio Limburg. Hij gaf vervolgens elke keer de route aan door het bosrijke gebied. Soms waren het wandelpaden waar we elke keer moesten bukken voor lage takken en reden we door kuilen en gaten. Hij genoot er zichtbaar van. Voor hem ook niet een alledaags gebeuren. Van de aantekeningen, die hij onderweg maakte dacht ik dat die tot doel hadden niet te zullen verdwalen. En toen opeens gaapte voor ons een bijna steile afdaling. Ik stopte en probeerde te keren.
Maar de weg die we gereden hadden was blijkbaar al ingetekend. Wij reden dus de aanwijzingen na en de generaal wilde die slechts controleren. Het was niet verwonderlijk dat kapitein Herklots zich onderaan de helling bevond.
De manoeuvre om te keren had hij van onderaf kunnen waarnemen. Hij riep mij echter toe dat ik met jeep en al naar beneden moest.
Ik riep hem terug dat ik dat niet aandurfde, bang om onder de jeep te zullen terechtkomen. Maar hij pareerde mijn tegenspreken door te zeggen dat hij in Indonesië wel steilere hellingen had genomen met dezelfde jeeps.
In plaats van te roepen: "God zegene de greep", kwam er bij mij uit: "Op uw verantwoording dan……"
"Ga jij maar alleen. Ik stap hier maar uit", zei de generaal.
En intussen had ik mijn voorbereidingen in mijn hoofd geprent. Als ik naar links omsla spring ik er zó uit en gaat het naar rechts verkeerd dan zó. En daar ging ik. Ik stond eerder bij Herklots dan mijn generaal, die een veiliger pad had bewandeld. De generaal vond wel dat ik het prima had gedaan. Een bevordering heeft er niet voor mij ingezeten.
Ik zou graag weten, wie 'mijn' Luitenant-generaal is geweest!
