Anekdotes en (sterke) verhalen
Een korte koude dropping. Door dpl wmr Peter van der Werff, lichting 54-5
Op een late avond in februari (1956) stond er een dropping op het programma voor een deel van de 181 Krijgsgevangenen Bewakings en Afvoer Cie, dat toen vanuit Nunspeet gedetacheerd was bij 4 DMC in de WGF-kazerne in Harderwijk.
Met onze bepakking werden we twee aan twee, met een flinke tussenruimte, zodat je de andere koppels niet kon zien, uit de met zeilen gesloten drietonner gezet, in de minstens 20 cm dikke sneeuwlaag die pas gevallen was.
Het consigne luidde: "Zo vlug mogelijk terug naar de kazerne, zie zelf maar hoe".
Door een kier in het wapperende zeil van de truck, had ik een gemeentebord met de naam Putten gezien en wist daardoor enigszins waar wij ons bevonden. Toch gauw een dikke tien kilometer van de WGF af!
De drietonner was nauwelijks uit het zicht verdwenen, toen een personenauto naderde. We gaven de chauffeur een stopteken. Het bleek de particulier chauffeur te zijn van de heer Van Maanen, van het gelijknamige busbedrijf uit Harderwijk. Hij was zo vriendelijk ons mee te nemen en zette ons af voor de kazernepoort.
Wij lagen al weer in bed toen de truck die ons had weggebracht nog terug moest komen!
De volgende dag kregen mijn maat en ik van kapitein Van de Ven (de toenmalige CC van 4 DMC), alle lof voor onze wel heel snelle terugkomst. Dit enigszins tot ongenoegen van een kornet, die wij – comfortabel zittend achterin de limousine- door de sneeuw hadden zien ploeteren.......
