Anekdotes en (sterke) verhalen
De eenzame en vergeten marechaussee. Door mar M. van Hees, lichting 55-4
(Overgenomen uit het boek "Het was een goede ploeg". Lichting 1955-4)
Eens, bij de aanvang van weer een reis naar Duitsland, kreeg ik instructies van de luitenant. Vanwege personeelstekort werd ik ingedeeld bij de begeleidende verkeerspatrouille en werd daarbij ingezet als verkeersregelaar. Samen met anderen ging ik in een 3-tonner op weg naar Denekamp en vervolgens richting Hamburg. Steeds werd volgens een routeplan op kruispunten en onbewaakte spoorwegovergangen een marechaussee uitgezet met verkeersregelende opdracht voor de in aantocht zijnde colonnes van de landmacht.
Ook ik werd voorbij de grens ergens in 'the middle of nowhere' uitgezet bij een spoorwegovergang. Dit gebeurde ergens laat in de middag. Ik had papieren, waarin stond aangegeven dat volgens een tijdschema er regelmatig pakketten van zes voertuigen zouden passeren. Ik was 'gewapend' met een lunchpakket en een regencape. En ja hoor, gedurende een aantal uren kwam er regelmatig een pakket voertuigen voorbij. Maar op die overweg was in al die tijd nog geen trein gepasseerd..!
Het begon geleidelijk aan donker te worden en nog steeds had ik geen trein gezien! De twijfel begon toe te slaan en ik besloot op onderzoek uit te gaan en ging lopend de kant op waar na ongeveer 500 m. de rails door een bocht zich verder aan het zicht onttrok. Het was inmiddels donker geworden. Toen ik bij de bocht in de rails aankwam zag ik tot mijn verbijstering dat deze na 100 m. doodliep in een verlaten, spookachtige steenfabriek..! Ik besloot terug te gaan en af te wachten, want er was mij verzekerd dat ik door dezelfde truck weer zou worden opgehaald.
In dit verlaten oord, waarin alleen in de verte een lichtpuntje van een huis te zien was, moest ik de uren zien te slijten. Ik heb nog overwogen om naar dat huis toe te lopen, maar besloot toch op mijn post te blijven. Het was inmiddels nacht geworden en ik kreeg het behoorlijk koud. Mijn lunchpakket was op. De uren leken voorbij te kruipen en aldoor bleef ik heen en weer lopen om toch maar enigszins warm te blijven.
Na een lange nacht kondigde de dageraad zich aan. Het bleef gelukkig droog en ik ging ervan uit dat ik nu toch spoedig zou worden opgehaald. Er gebeurde echter helemaal niets! Die dag heb ik nog tot vier uur in de middag op die plek gestaan. Eindelijk, eindelijk kwam de legertruck in zicht om mij op te halen. Men was mij gewoon vergeten..!
Later bleek dat ik niet op de lijst stond van de officiële verkeersregelaars, maar wel was bemerkt dat ik als monteur in mijn peloton in het legerkamp ontbrak. Eenmaal gezeten in die truck, duurde het nog uren voor we bij het kamp arriveerden. Daar aangekomen moest ik zelf met de hulp van een wachtmeester op zoek naar een slaapplaats, want alle hutten waren bezet. Met veel moeite vonden we een plek en ben ik in diepe slaap gevallen.
De volgende morgen werd ik door rumoer om mij heen wakker. Men had mij met bed en al naar buiten gedragen, want er was eigenlijk geen plaats voor mij in de 'herberg'.
Deze geschiedenis zal ik nooit vergeten......
