Anekdotes en (sterke) verhalen
Hier en daar een bui in La Courtine. Door mar Arend Stehouwer, lichting 62-6
Het was in 1963, vraag me niet welke maand, maar het moet in de zomer zijn geweest toen de opdracht kwam om met een aantal dienstplichtige marechaussees naar La Courtine af te reizen, om daar te assisteren bij de ordehandhaving. Ik was al eerder met een aantal jongens die richting heen geweest, maar toen niet verder gekomen dan Bourges, waar we een aantal goddelijke weken doorbrachten met het 's avonds verzamelen van gegevens over aanstaande transporten en de andere dag het begeleidden daarvan tussen de opgegeven plaatsen. Heerlijk, heerlijk, mooi weer, leuke locatie aardige mensen. Beetje sigaretjes ruilen voor verse eitjes, life was good in France. 
Maar nu La Courtine, dat was heel andere koek.
Dienstplichtige tank##$^bemanningen etc, die zich niets lieten aanpraten door de Marechaussee, losse discipline die dus aangehaald moest worden. U leest het, ik geloofde er toen helemaal in. De losbandige Nederlandse militair en de waanzinnig gedisciplineerde afdelingen van het Vreemdelingenlegioen, die daar ook ter plaatse gelegerd waren. Het kon niet uitblijven, spanningen, spanningen, niet in de laatste plaats veroorzaakt door en om de aanwezige dames in de Franse cafeetjes, die om de kazerne in ruime getale aanwezig waren. Juist in die periode was er op een avond een groot feest georganiseerd in de kazerne. Acte de présence gaven -uit de losse hand want ik weet het niet meer precies- Anneke Grönloh, (brandend zand) de Jumping Jewels en nog een paar Nederlandse coryfeeën. Ik weet nog wel, dat het op zijn minst broeierig werd in de feesttent, testosteron volop u begrijpt dat vast wel. Schunnige opmerkingen ook volop, er dreigde te moeten worden opgetreden. Ging gelukkig niet door, denk niet dat we het onder deze omstandigheden gered hadden zonder Centurions! Maar aan alles kwam een eind, ook aan de feestavond. Nu de clou van dit verhaal. We -een wachtmeester en ondergetekende- trokken ons een beetje terug en zetten de jeep met de achterkant tegen een pand, om aldus een beetje uit het zicht de naar hun barakken terugkerende boys te observeren. Na enige tijd hoor ik de wachtmeester tegen mij zeggen: "Voel jij ook regen, ik zit hier helemaal nat te worden. Typisch, want het is een heldere hemel". Vanonder m'n helm keek ik schuin naar boven, we stonden zo ik zag onder een soort balkon en zag nog net een militair in een Nederlands uniform z'n gulp dichtknopen. Ik meende ook nog een soort triomfantelijk grijnslachje te zien. Nee vrienden, wij kalkemmers waren niet populair hoor, zeker niet in La Courtine.
