Anekdotes en (sterke) verhalen
Il silencio. Door dpl wmr Patrick Kolfschoten, lichting 64-4
Enige weken nadat ik was opgekomen in de Koning Willem III kazerne te Apeldoorn als lid van de lichting 64-4, vertelde ik met enige trots aan m'n kamergenoten dat ik verdienstelijk - dat vond ik zelf althans, maar de meningen waren daarover verdeeld - trompet kon spelen. 
M'n maten kregen me zover dat ik m'n trompet na het weekendverlof op zondagavond meenam naar de kazerne. Redelijk schaars gekleed - het was nogal warm, laat in de avond en we zouden aanstonds naar bed gaan - liet ik met een tiental bewonderende maten om me heen met veel uithalen het prachtige en zojuist uitgekomen "Il silencio" van Willy Schobben horen. Wat een geweldig geluid! Het ontging me echter dat tijdens m'n trompetgeschal m'n omgeving zich stilletjes terugtrok en gniffelend plotseling de brits betrok. Toen ik uiteindelijk was uitgespeeld draaide ik mij om en achter mij trof ik de onderofficier van dienst aan, de wachtmeester Broere, die op het geluid was afgekomen en zich stilletjes achter mij had geposteerd. Op de hem bekende luide toon riep hij mij toe:"Hé joh, kun jij die hoerentoeter niet een uurtje in de lauwe zeik hangen?" Onder grote hilariteit en bulderend gelach zijn we uiteindelijk rustig gaan slapen en trad de "silencio" in.
