Anekdotes en (sterke) verhalen
Lachen met wmr1 Dirk. Door mar Theo Vorstenbosch, lichting 72-6
Ik heb van 8 november 1972 tot eind februari 1974 (lichting 72-6) bij het Wapen gediend. Het laatst bij 104 Maresk in Nunspeet onder adjudant Van Rijn. We hadden toen last van wachtmeesters 1 die opper moesten worden. De mooiste was ene Dirk. 
Zo fanatiek en hij behandelde ons, -wij zagen onszelf als de enige hoop en steun van de natie- als onnozele schooljongens. De reactie kwam vanzelf!
We reden een koeriersdienst en mijn collega Hans Weijts keek me aan en zei: "die Munga is vandaag niks." We reden naar Hoenderloo en ja hoor, de Munga stopte er mee! Dirk en ik eruit, we moesten duwen. Dirk duwde en ik dacht dat ik duwde! Het ding sloeg aan. Hans reed een paar honderd meter. Dirk op een holletje er naar toe. Toen wij vlakbij waren sloeg de motor af. Dat gebeurde een keer of vijf. Dirk heeft nooit in de gaten gehad wat je met een massa-pit allemaal kon doen!
Dezelfde Dirk.
Grote verplaatsingen gedurende 36 uur. TP gebouwd en jongens mee als escorte. Wij, de hoop van de natie, kenden het gebied. Op de kaart leek het een gigantisch kruispunt. In werkelijkheid was het een verkwisting van Duits belastinggeld. Niks in de buurt dan akkers en koeien. Grote wegen maar geen verkeer. Dirk moest en zou dat kruispunt doen. Nou, dat mocht hij van ons. Hij had niet in de gaten dat de voertuigen te zwaar waren voor de kleinere aanvoerwegen naar dat kruispunt. Hij heeft daar de volle tijd alleen gestaan en geen verkeer gehad.
Aardige man die Dirk, dat wel.
