Anekdotes en (sterke) verhalen
Eens een marechaussee, altijd een marechaussee. Door mar Gerard Kosterman, lichting 59-6
Op 18 en 19 jarige leeftijd mochten ondergetekende Gerard Kosterman uit Wijk bij Duurstede en Eef Kreeftmeijer uit Utrecht een grote truck met oplegger met daarop een graafmachine, overbrengen van Oirschot naar La Courtine in Frankrijk. Deze zou door de Genie gebruikt gaan worden om de Franse burgers te helpen met allerlei ondersteunende werkzaamheden. Er werd in 1960 op allerlei terreinen ondersteuning verleend.
Dankzij de goede rijopleiding (overigens vaak met minder nette opmerkingen van de AAT-instructeur), kon zo'n transport in binnen- en buitenland uitstekend en vooral verantwoord worden verzorgd.
Ook de tijdens de opleiding ondergane lessen om op een correcte manier verkeer te regelen waren zodanig grondig geweest, dat alle weggebruikers in België en Frankrijk, zonder problemen "meewerkten" aan het veilig transporteren van een transport/of colonne. Vermoedelijk doorslaggevend in deze opleiding was het gezegde van de instructeurs: "Alle schade tijdens het verkeerregelen is rekening man!" Je stond de allereerste keer behoorlijk te trillen met de gedachte : "Als er maar niets gebeurd".
Nog steeds verbaas ik mij over het feit, dat je op zo'n jeugdige leeftijd "zo maar" de totale verantwoordelijkheid kreeg over zo'n transport. Vooral in die tijd eigenlijk onvoorstelbaar in het bedrijfsleven.
En... denk erom, dat wij onze verantwoordelijkheid voelde drukken op onze schouders. Je probeerde zo keurig mogelijk alles af te handelen. Maar tijdens de reis, via Mourmelon en Bourges waar de overnachtignen plaatsvonden, zaten wij vooral te glimmen van TROTS.
Dankzij de toenmalige cie cdt Kap de Bruijn, werd er tijdens de rit, koud of niet, ALTIJD met een neergeklapte ruit van de jeep gereden. Volgens hem, moesten de weggebruikers de vertegenwoordigers van HET WAPEN goed kunnen zien zitten. Wij waren tenslotte het visitekaartje van de Koninklijke Marechausseee en dat moest uitvoerig geshowd worden.
Natuurlijk vonden wij dat toen sterk overdreven en hebben wat kou geleden. Maar.... het gekke is dat je er later toch met trots op terugkijkt. Je was tenslotte wel bezig met een basis te leggen voor je latere leven, al besefte je dat toen niet.
Ik moet bekennen, dat er nog steeds een zekere mate van trots aanwezig is, dat ik ooit bij de Koninklijke Marechaussee heb gediend. Ik heb daar in mijn latere werk bij de politie veel aan gehad. Eigen verantwoordelijkheid nemen en trots zijn op wat je doet zijn toch de basisregels om het naar je zin te hebben??
Ook naar oefeningen in Duitsland (Schoneseiffen en Vogelsang) mocht ik mee. Al met al prachtige herinneringen.
Even een minder prettige zaak vermelden "om te weegschaal in balans te houden".
Het m.i. walgelijke "machtsmisbruik" van een cie cdt wat nog steeds bij mij is blijven hangen. Kan je nagaan, het is inmiddels nota bene 48 jaar geleden. Dat was ook de reden om geen beroeps te worden bij de Koninklijke Marechaussee, maar bij de politie te solliciteren.
Maar niet getreurd. Nog steeds vind ik het uniform van de KMar veel mooier dan het huidige politieuniform. Hoe zou dat nou toch komen? Heimwee? Geen idee!
