Anekdotes en (sterke) verhalen
Wij slikken alles in..... Uit het blad Reveille van oktober 1964
In het midden van de vorige eeuw werd het tijdschrift "Reveille" uitgegeven. Officieel was het een "Veertiendaags tijdschrift ten behoeve van de Nederlandse militairen". In verband met het 150-jarig bestaan van het Wapen was de uitgave van 5 oktober 1964 geheel gewijd aan de Koninklijke Marechaussee. Hier volgt één van de artikelen waarin aandacht wordt besteed aan het werk van de parate marechaussee. Het artikel heeft als kop:
"Wij slikken alles in....." oftewel een ode aan de parate marechaussee.
Door de donkere nacht suist onze auto met een vaart van 110 km per uur over de weg. Daarstraks in het dorp dat we passeerden sloeg de klok één uur. "Nog een half uur", zegt de man achter het stuur, "dan zijn we thuis".
Maar opeens, na een bocht, duiken we beiden naar voren om scherper te kunnen zien en automatisch laat de bestuurder het gas al los. Voor ons staat een knipperlicht op een paal midden op de weg. "Asjemenou", zeg ik, "hoe komt dat ding daar opeens?" Inmiddels zijn we al naar de 50 afgezakt. Nu is de paal dichtbij en tot onze stomme verbazing gaat hij een eindje voor ons opzij. "Het is een man", zegt mijn collega en dan zijn we er al vlak bij.
Het is een marechaussee. Mijn vriend stopt de wagen en draait het portierraam open. De marechaussee zegt goedenavond en vertelt ons dat we door kunnen rijden.
Maar mijn vriend wil nu het naadje van de kous weten. "Man, ik zag je eerst voor een paal aan met dat knipperlicht op je helm. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Waarom is dat?" "Een nieuwe vinding in ons bataljon meneer. Er kan elk ogenblik een colonne om die hoek daar komen en dan moet het verkeer hier halt houden. Mijn baas vindt het niet leuk als wij ondersteboven gereden worden en daarom heeft hij dit apparaat uitgevonden. Maar nou moet u doorrijden, anders komt u de eerste 20 minuten niet meer weg." "Bedankt", zegt mijn collega en we rijden weg.
"Steengoeie jongens", zegt hij tegen me. "Als je zelf nog in dienst bent kanker je vaak op ze, maar ze zorgen piekfijn dat je uit de voeten kunt tot in het holst van de nacht toe."
Door de modder van Frankrijk zoekt een jeep zich spetterend een weg naar een klein dorpje op de route naar la Courtine. Aan het begin van de dorpsstraat staat een Franse gendarme, die vrolijk z'n hand opsteekt naar het drietal in de jeep. "Bonjour messieurs, bonjour." 
Leuk om ze weer eens te zien. Hoe gaat het in Holland? Net als hier, regen en modder? Dommage! De commandant in deze jeep is een marechaussee 2e klasse. Hij heeft na de lagere school niet veel meer onderwijs kunnen volgen want hij zat bij z'n vader in het bedrijf. En na een korte opleiding in dienst staat hij nu hier als commandant van een T.P. (een Traffic Post oftewel een verkeers-controlepost) zowat 1000 km van z'n dorp verwijderd en van hem wordt nu verwacht dat hij even de doortocht van een paar duizend rnan en van honderden voertuigen mogelijk maakt.
Hij praat het Frans van het stencil van de opleiding met een dash alsof hij al jaren in Frankrijk is. Zonodig ook met handen en voeten. Dat is nu wel nodig want de gendarme vertelt dat er een kermis is hier en dat de hoofdstraat verderop volkomen dicht zit. Wat nu?
Daar sta je als parate marechaussee, midden in een vreemd land met een mondje vol Frans voor de keus tussen een aantal slikwegen waar de helft van de drietonners straks reddeloos in verzinken zal. En het Nederlandse volk gaat er nu van uit dat hij dat wel even fiksen zal, zó dat de belastingbetalers tevreden kunnen zijn. Achter in de jeep liggen de bewijzeringsborden.
"Ah, messieur, mais non, ce chemin est tres mauvais!" Maar een paar uur later wordt de hele divisie keurig in het schema door de modder geloodst.
De zon scheen op een T.P. ergens in Frankrijk alsof het geen geld kostte. De troepen waren allen gepasseerd en de marechaussee had even dat leven, waarvan de andere legeronderdelen vaak menen dat 't bij de KMar een permanente situatie is. Tot grote verwondering van de man die buiten stond kwam daar opeens een officier aan wandelen. "Waar komt die plotseling vandaan", vroeg de man zich af.
Dichterbij gekomen bleek de officier een legerpredikant te zijn. Hij was in alle staten. Zijn verhaal was triest. Hij had door omstandigheden niet met de hoofdmacht mee kunnen rijden en was derhalve met z'n Eendje naar La Courtine vertrokken. Onderweg, hier vlak bij, had hij even koffie gedronken, en toen hij weer buiten kwam was z'n Eend gestolen, inclusief z'n bagage, kleren, uniformen, boeken.Hoe nu te handelen? Wist de KMar dat ook?
De T.P. heeft radioverbinding met hogere echelons en gaf de droeve tijding door. De legerpredikant kreeg transport naar La Courtine en de marechaussee zou wijd en zijd bekend maken dat er een legerpredikanten-Eend was gestolen. Niemand geloofde in het effect daarvan en een uur na de melding leek iedereen het vergeten te zijn. Maar drie dagen later zat één van de mensen van deze T.P. in de T.R.P. (traffic regulation post) het krantje te lezen dat z'n meisje in Siddeburen hem trouw toezond.
Opeens floot deze man tussen z'n tanden en zei: "Wachtmeester, ik lees hier dat in Parijs een oplichter gepakt is die de uniform van een Nederlandse kapitein droeg. Dat kon wel eens de dief zijn van de dominees-Eend niet?"
De wachtmeester leest het bericht ook en grijpt de microfoon. Binnen een week had de dominee z'n Eend plus uniform en bagage weer terug. Toen-ie het bericht kreeg zei hij drie woorden, die de hoogste lof waren voor de pientere marechaussee: "Hoe bestaat 't!"
En dat is de parate marechaussee! Ze geven je een groot stuk dienstverlening. Niet dat je dat altijd merkt. Maar dat is met veel zaken zo. Ze zorgen dat de lange colonnes en de vele pakketten voertuigen zelfs bij nacht en ontij veilig doorkomen. Ze zorgen dat de afschuwelijke verkeersongevallen teruggebracht worden.
Ze zorgen dat er orde blijft in de parate gemeenschap van ons bedrijf, die anders in korte tijd in een onontwarbare chaos zou veranderen. Ze zorgen dat je gestolen spullen worden opgespoord en door dat optreden zorgen ze dat andere jongens met lange vingers zich nog even bedenken.
Ze houden je aan, als je je helm niet op hebt in de wagen! Ah, maar dat is nou muggenzifterij! Wacht even!De ongevallenstatistiek wijst uit dat het zogenaamde "achter-op-rijden" het meest voorkomt. Wie dat nog nooit heeft meegemaakt weet wat een onplezierig gevoel het is om in zo'n geval met je hoofd tegen de voorruit gesmakt te worden.
Heb je je helm op dan is de voorruit wel stuk, maar je hersens zijn op hun plaats gebleven. En daarbij helpt de marechaussee.
Ze kunnen je niet helpen je hersens te gebruiken, maar wel er voor zorg dragen dat ze ter beschikking blijven. Ze controleren de verkeersfouten en snelheden!
Ah, maar dat is rapporten-wellust! Wederom: wacht even! Want muggezift-rapporten worden door de recherche-groep die alles onder ogen krijgt eruit gelicht en blijven zonder gevolg. Maar doordat zij ons allen het een beetje lastig maken, leren wij ons meer als heer te gedragen.
Het bewijs daarvan is geleverd! Toen de controle in 1 LK pas begon leverde dat gemiddeld 12 rapporten per dag op. Thans slechts 1 à 2 per dag. Daardoor is heel wat minder bloed gevloeid dan anders het geval zou zijn geweest. Vele benen en armen zijn op hun geëigende plaats gehouden. De schoonheid van vele gezichten is niet geschonden. En vele verloven, die anders in het hospitaal zouden zijn doorgebracht zijn door dit preventief optreden prettig thuis gevierd.
De parate marechaussee kan soms lastig zijn. Maar wij hebben hen, en die last, nodig!
Wij hebben hen nodig
-om heer te worden;
-om ons in de info-posten te helpen met de vele dingen die we niet weten;
-om onze eigendommen te beschermen tegen "versierders";
-om in onze oorlogskwartieren rustig te kunnen werken en slapen;
-om onze VIP's te beschermen en de eer te geven die hen toekomt;
-om onze belastingcenten niet te laten verknoeien door dure wagens te zwaar te laden, of een drietonner te gebruiken voor het wegbrengen van een schrift;
-om niet in de modder van Duitsland of Frankrijk te blijven steken;
-om veilig thuis te komen bij meisje of vrouw.
Parate marechaussee, wij slikken alles in wat we ooit kwaads van jullie gemompeld hebben! Bedankt!
Gefeliciteerd met de 150e verjaardag van het wapen. Nog vele jaren!
R. J. van Pagee
