Anekdotes en (sterke) verhalen
Gevecht met 'Woeste Willem' van der Grinten. Door res kap bd Joop van Vredendaal, lichting 54-5
In de jaren 55-56 diende ik bij C101 Marbat. Commandant van het bataljon was overste W.H. van der Grinten ('Woeste Willem'-red). De overste liet zijn belangstelling (macht) vaak duidelijk blijken. Een van zijn credo's was dat de marechaussees 's morgens eerst lichamelijk en geestelijk gelaafd moesten zijn voor aanvang van de dagelijkse dienst.
Dit betekende dat je een of twee keer per week met je peloton om 06.00 uur stond aangetreden voor de ochtendgymnastiek. Om 07.00 uur werd je naar de dominee of aalmoezenier gestuurd. Daarna een snel ontbijt voor het ochtendappèl. Als je je verslapen had, dan was je een week lang elke dag het haasje en mocht je met hem een veldloop over de hei maken. Hierdoor en ook om andere niet te vermelden redenen was hij niet erg geliefd. Je had zijn fratsen maar te accepteren en je kon er niets aan veranderen. Mijn revanche zou echter nog komen.
In de winter 55-56 werd de ochtendgymnastiek verplaatst naar het Sportfondsenbad in Apeldoorn. Ook daar was de overste op een keer aanwezig. Hij verzamelde vele marechaussees om zich heen. Hij klom op de duiktoren en liet zich vervolgens van 3 meter plat op zijn buik in (op) het water vallen. Een ieder was verplicht dit voorbeeld te volgen. Ik voelde daar niets voor en was druk bezig de sportinstructeur te helpen bij de niet-zwemmers. Tot het moment kwam dat hij aankondigde een onderwater-gevecht te willen aangaan met een vrijwilliger. Ik speelde al jaren waterpolo en kon in die tijd 5 minuten onder water blijven. Onmiddellijk greep ik die kans en meldde mij aan. De overste legde de spelregels uit, greep me vast en we donderden het water in. Onder water begon hij aan mij te plukken en trekken en deed vreselijk zijn best. Ik was de hele tijd passief gebleven. Toen hij dacht dat hij gewonnen had, heb ik heb tussen mijn knieën genomen en hem zeker een extra minuutje onder gehouden. Ik hoorde boven mij het gejuich van de toeschouwers. Toen zijn lichaam begon te schokken heb ik hem maar losgelaten. Naar adem happend en met uitpuilende ogen kwam hij boven. We klommen het bad uit en ik vreesde het ergste. Maar nee hoor, hij schudde mij de hand en zei: "dat heb je goed gedaan kornet." Hij kleedde zich aan en vertrok direct. In het zwembad heb ik hem niet meer gezien......
