Anekdotes en (sterke) verhalen
Het schot. Door mar Jaap Davids Blumink, lichting 53-1
Bij MarechausseeNostalgie lezen we veelal over de successen van en door de Marechaussee. Soms pakt ’t echter wel eens anders uit. Nu, meer dan vijftig jaar later, staat de volgende gebeurtenis nog in mijn geheugen gegrift.
Het schot
Op 9 april 1953 reisde ik met de “eerste gelegenheid na 6.59 uur” naar de Willem III kazerne om daar te worden opgeleid tot dienstplichtig marechaussee. Ik behoorde tot de eerste zogenaamde fillers, genoemd naar de methode waarop die opleiding plaatsvond.
Als wapen kregen we een geweer van Amerikaanse makelij, merk Garand. We leerden hoe we dat ding moesten laden en op veilig zetten. Dit laatste gebeurde door een palletje om te zetten dat naast de beugel bij de trekker zat. Omdat ik deze eerste opleiding na twee maanden als beste afsloot, moest(!) ik naar de opleiding voor reserveofficieren.
De week daarop reisde ik dus naar de School voor Reserve Officieren Infanterie (SROI) in Ermelo. Hier kregen we als wapen een Engels geweer, een Lee Enfield. Hoe je dat ding moest laden en veiligstellen zou ik later wel leren.
De eerste de beste avond behoorde ik echter al tot degenen die moesten gaan wachtlopen met die Lee Enfield. Ik maakte mijn groepscommandant erop attent dat ik niet wist hoe ik met dat Engelse geweer moest omgaan. Nou, dat zou hij mij wel even vertellen. Bovenin de kogels stoppen en dan het veiligheidspalletje bovenop omleggen. Een fluitje van een cent.
’s Avonds om zeven uur stonden de oude en nieuwe wacht aangetreden voor de aflossing. Op het commando “laden”, laadde ik mijn geweer en moest ik het veiligstellen. Ja, hoe moest dit ook weer? O ja, het palletje naast de beugel bij de trekker, had ik twee maanden lang gehoord. Verrek, waar zit dat ding nu. En voor dat ik ’t wist klonk er een daverende knal. Een schot dat in mijn beleving wel tien keer echode tegen de muren van de SROI. De ene helft van de wacht stond als aan de grond genageld van schrik en de andere helft lachte zich krom. En ik stond met een rokend geweer in mijn handen. Ik heb die volgende vierentwintig uur nog wel moeten wachtlopen, maar ik moest daarna direct op het matje komen. In eerste instantie was mijn straf vier dagen verzwaard wegens het in gevaar brengen van mensen of zoiets. Nadat ik had uitgelegd dat de instructie mijn inziens onvoldoende was geweest, kreeg ik één dag licht arrest met als omschrijving “wegens verstoring van het ceremonieel bij het aflossen van de wacht”. Zo’n omschrijving vergeet je nooit.
