Anekdotes en (sterke) verhalen
Andijvie à l‘escargot. Door dpl wmr Wil Poldervaart, lichting 66-2, opgetekend door mar Ton Oskam van dezelfde lichting
Misschien lijkt het een rare gedachtensprong, maar ik dacht aan die eerste vakantie met mijn familie in Italië toen ik mij de voeding op "het Depot" probeerde te herinneren en later het tafelen op de Legerplaats Nunspeet.
In Italië bleken ze anders te eten en eigenlijk wilden de Hollanders dat in die tijd niet echt blieven, want wat de boer niet kent…...
In de aanhangwagen werden, behalve de juspan met voor twee dagen "sudderlapjes", ook aardappelen en blikken doperwten met peentjes en blikjes Smac -een soort boterhamworst- te zijn ingepakt.
We leerden op de camping aan het Gardameer een familie kennen die uit Nederland 50(!) literpakken Domo-vla (vanille en chocolade) had meegenomen. De houdbaarheid was geen probleem want alles was gesteriliseerd, dus hééél lang houdbaar.
Tot onze verbazing kwamen we erachter dat de Italianen niet elke dag spaghetti aten, maar waren er ook aardappelen te koop en ook andijvie en boontjes. Er was zelfs limonade, veel goedkoper dan in Holland ondervond onze krentenkakkerige tante Mas al snel. En er was zelfs tandpasta te koop. Ons moeder begreep al snel dat we niet 1.200 kilometer hadden gereisd om in dat prachtige schilderachtige land alsmaar Hollands onder de Hollanders te doen. Dus als variatie op de aardappelen met andijvie leerde ze pasta maken kompleet met een dikke saus van tomaten en uien. Champignons of paprika’s in de saus, daar durfde ze nog niet aan. Als vlees gebruikte ze Corned Beef uit blik, want de Italiaanse slagerijen vertrouwde ze niet helemaal.
Anno 2006 maakt mijn broer Jan - absoluut een culinaire goochelaar - zijn macaroni of spaghetti nog steeds heel eenvoudig met Corned Beef, door mijn moeder zaliger steevast uitgesproken als "kornetbief." Gehakt van een kornet, dat zou mooi op de menukaart op de legerplaats hebben gestaan!
Lang voordat ik op "het Depot" arriveerde om mijn dienstplicht te vervullen, had ik al buitenlands "leren" eten. Dus was ik benieuwd of "vreemde" eetinvloeden ook het leger hadden bereikt. Nou, het leek nergens op. Een kwak nasi was de enige variatie op de gebruikelijke combinatie van aardappelen, groente en iets wat op vlees leek, want de vis werd in die tijd blijkbaar veel te duur betaald.
Pas veertig jaar later onthult onze dienstmaat dpl wmr Wil Poldervaart een geheim dat een héél ander beeld geeft van de zorg die onze inwendige mens toentertijd teisterde.
Vanwege een akkefietje met een wachtmeester werd Wil tijdelijk te werk gesteld in de keuken van "het Depot" waar hij drie Indonesische vrouwen aantrof die ons avondeten aan het bereiden waren.
Hier volgt zijn getuigenis:
Ik begreep dat we die avond gekookte andijvie (camouflagenetten) aten. Nadat de kroppen in een grote bak met water gegooid waren moest ik ze eruit halen. Ik mocht ze niet nog een keer onderdompelen, uitschudden of wat dan ook, maar ik moest ze er direct uithalen en met een groot slagersmes fijn snijden. Ik deed dat op de manier waarop ik het mijn moeder had zien doen. 
Ik zag al snel dat er niet één maar vele slakken in de andijvie waren achtergebleven. Toen ik daar tegenover de dames een opmerking over maakte kreeg ik te horen dat de slakken tóch wel dood gekookt werden. Ik probeerde nog het een en ander te redden: kan ik ze niet doormidden snijden? Daarop kreeg ik de opdracht de krop maar twee keer te snijden. Ik heb nog nooit zoveel kroppen andijvie in zo’n korte tijd fijn gekregen. Het zal duidelijk zijn dat ik op "het Depot" nooit meer camouflagenetten gegeten heb. Jaren later heb ik ook thuis, steeds als we andijvie aten, goed gecontroleerd of het vlees wel apart op mijn bord kwam en niet tussen de andijvie zat. Ik heb altijd gedacht dat deze manier van verwerken en koken er een met de "Franse Slag" was. Maar in het woordenboek zie ik dat camouflagenetten in het Frans camouflagefilets zijn. Nu pas begrijp ik dat het koken op "het Depot" de echte Franse keuken was."
Zonder dat wij het wisten, hebben wij ons destijds tegoed gedaan aan een bijzondere en met grote zorg bereide specialiteit van "het Depot" namelijk: "Andijvie à l’escargot".
