Anekdotes en (sterke) verhalen
Insubordinatie. Door mar Jakob Buitenhuis, lichting 61-2
Bij 101 Marbat had ik te maken met dienstplichtig wachtmeester Brouwer die, meen ik, afkomstig was uit Velp. Soms boterde het niet tussen bepaalde personen en dat was bij mij het geval met genoemde wachtmeester Brouwer, waarmee ik nog al eens overhoop lag. Nu moet ik toegeven dat ik ook niet de gemakkelijkste was.
Het was de gewoonte dat de onderofficieren na het afnemen van het avondappèl konden inrukken om zich naar hun eetgelegenheid te begeven. Op een keer nam luitenant Boogers (Toontje Gas) het appèl af en kreeg wachtmeester Brouwer het bevel, nadat hij reeds ingerukt was, de compagnie terug af te marcheren naar het gebouw. Wachtmeester Brouwer had van nature al een rode teint in zijn gezicht, maar na dit bevel van Boogers werd zijn gezicht nog roder dan een biet waaruit je kon concluderen dat hij zwaar in zijn wiek was geschoten (op z’n pik getrapt in soldatenjargon).
Hij kwam dan ook voor ons langs stampen en aangezien ik een van de langsten was, stond ik vooraan in het gelid. Toen hij voor mij langskwam, siste ik tegen hem ‘bezeken’, een bekende uitdrukking in het militaire jargon. Als door een wesp gestoken draaide hij zich om en zei: "Wat zei je daar?", waarna ik luid en duidelijk dit woord herhaalde waarop de hele compagnie in een bulderend gelach uitbarstte waardoor hij nog roder werd. "Dan heb je nu een rapport" werd mij toegezegd.
’s Avonds kwam hij op de kamer bij een paar lichtingsgenoten die vonden dat hij wel een beetje kinderachtig bezig was om mij een rapport te geven. Deze kwamen daarna naar mij toe en zeiden dat ik mijn excuses moest aanbieden, dan was het rapport van de baan. Hierop reageerde ik met: ‘Hij kan voor mijn part in de ………. zakken, ik bied geen excuus aan en aanvaard de consequenties van mijn gezegde’.
Wachtmeester Brouwer koos eieren voor zijn geld en ik heb er nooit meer iets van gehoord.
_________________________________________________________________
