Anekdotes en (sterke) verhalen
Mijn diensttijd bij de Koninklijke Marechaussee (Deel 2). Door dpl wmr Leo Bolt, lichting 66-4
Mijn kamergenoot in Nunspeet was Eric Bus. Zijn broer Vincent had net zoals ik een studie als grafisch ontwerper gevolgd.
Eric was als administratief medewerker bij de staf ingedeeld en verzorgde de wedde. Hij zou later tijdens mijn dienstperiode een belangrijke rol spelen.
Mijn commandant was opperwachtmeester Brosky, een vriendelijk mens. De toegevoegd coördinator was adjudant Radstake, een vinnig mannetje afkomstig uit Twente. De compagnies wisselden regelmatig van commandant en later kwam ik mijn opleidingsofficier luitenant van Ool weer tegen die korte tijd de compagnie leidde. Wachtmeester Haasnoot, Mestriner en van Opdorp waren toegevoegde beroepsonderofficieren, die bij de compagnie assisteerden. Tijdens de parate tijd in Nunspeet begeleidden we colonnes, escorteerden we enorme Antar voertuigen waar tanks op stonden en hielden we militaire verkeerscontroles.
Omdat ik een verwoed volleyballer was, werd ik opgenomen in het volleybalteam en speelden we diverse toernooien. Ik kreeg door de trainingen een grote vrijheid en genoot hiervan met volle teugen!
Tijdens mijn dienstperiode ontstond het idee een oude vriendin in Berlijn te gaan bezoeken. Ik spaarde een aantal verlofdagen op en plande het bezoek aan Berlijn na een volleybaltoernooi.
Het afgesproken bezoek aan Berlijn, dat toen nog in bezet Russisch gebied lag, maande tot voorzichtigheid. Ik moest immers op een burgerpaspoort en zonder militaire kleding reizen. Elke suggestie dat ik in militaire dienst zat moest ik vermijden, zodat ik niet bij de Oost-Duitse grens kon worden aangehouden. Redelijk riskant, maar ik was nieuwsgierig of dit zou lukken.
Aan het einde van het volleybaltoernooi, waar wij de eerste plaats behaalden, werd mij door een collega-wachtmeester verteld dat ik onmiddellijk de kazerne moest bellen. Ik meldde me en kreeg Eric Bus aan de telefoon. Hij vertelde me dat ik een expresbrief uit Berlijn had gekregen en omdat ik een paar dagen vakantieverlof had, had hij de brief opengemaakt en met adjudant Radstake overlegd.
De strekking van de brief was, dat de vriendin met haar vader ging skiën en dat het nu niet de goede tijd was om naar Berlijn te komen. Mijn verlofdagen heb ik toen gedeeltelijk in mijn woonplaats Voorburg en in de kazerne doorgebracht.
Na mijn verlof werd ik direct bij adjudant Radstake op rapport geroepen en deze maakte mij direct duidelijk dat mijn reis-initiatief absoluut niet gewaardeerd werd en dat Oost Duitsland en Berlijn voor mij als dienstplichtig onderofficier streng verboden gebied waren. Wat ik in het burgerleven deed was zijn zaak niet, maar als militair moest ik me aan de regels houden. Daar kon ik het mee doen!
Hij had gelijk, ik had de gevolgen en consequenties van een eventuele aanhouding bij de grens niet kunnen overzien en was uiteindelijk blij dat de reis niet was doorgegaan.
(wordt vervolgd)
