Anekdotes en (sterke) verhalen
YP408 gebruikt als boodschappenwagen. Door mar Fred Klijndijk, lichting 67-5
Op een zomeravond in 1968 wordt ergens op de Veluwe een verkeerscontrole gehouden. Er is daar een grote oefening aan de gang en de Veluwe lijkt wel een groot bivak. Er zijn ook behoorlijk wat militaire voertuigen op de weg en er wordt vaak veel te hard gereden, raken voertuigen van de weg, worden paaltjes, bomen, hekjes en noem maar op omver gereden, kortom het is een puinhoop. De plaatselijke politie heeft er genoeg van en speciaal uit Nunspeet (104 Maresk) komt een peloton marechaussees (waaronder ik) om verkeerscontroles te houden. 
Laat in de middag/tegen de avond komt er een YP408 aanrijden. Aangezien die daar op dat moment niks te zoeken heeft, houden mijn collega en ik het voertuig aan. De bestuurder zegt dat ze verschrikkelijk veel haast hebben en dat ze zo snel mogelijk naar het bivak terug moeten. Rijbewijs en andere papieren kloppen, maar de rijopdracht vertoont vreemde tijden en handtekeningen. Als we achter de deur open doen, begrijpen we waarom ze zo'n haast hebben. Er zitten twee soldaten in en dozen vol met zakken patat, frikadellen, kroketten, bamiballen, enz.! En dat mag natuurlijk niet koud worden. "Dat vreten hier uit de veldkeuken is niet om te vreten", zegt een van de soldaten. "Dus hebben we geloot wie er in het dorp patat moet gaan halen. En aangezien de chauffeur van de YP de pineut is en alleen maar in een YP mag rijden, zijn we met zijn voertuig naar het dorp gereden". Op onze vraag hoe ze dan langs de wacht van het bivak zijn gekomen, antwoordt de soldaat dat ook de wacht wat heeft besteld! We laten ze doorrijden, want de rompslomp van het opmaken van een rapport was ons voor een paar kilo patat, frikadellen en een paar liter benzine niet waard. Gelukkig waren er geen beroepsmarechaussees in de buurt, dus....
Voor zover ik me kan herinneren zijn we wel even meegereden om te zien of ze weer goed in het bivak terugkwamen. Want veronderstel dat er toch beroeps marechaussees in de buurt zouden zijn geweest, dan had ik mijn diensttijd bij de KMar niet vol gemaakt!
