Anekdotes en (sterke) verhalen
Een ongelukkige parachutist. Door KVV mar1 Janek Szymanowski, dpl lichting 77-1
Op een zaterdagmiddag ergens eind jaren 70, het weer was zeer goed, zaten we voor de brigade Seedorf op een stoel in de zon en genoten we van het mooie weer. 
Boven het vliegveld werd weer parachute gesprongen; de een na de andere parachutist dook op ca. 800 meter hoogte uit het vliegtuig. De staticline deed z’n werk en de parachute werd geopend.
Op enig moment sprong er een parachutist uit, waarmee het een en ander mis ging. Ik zag hem springen en begon te tellen, duizend één, duizend twee, pa-ra-chute, maar er gebeurde niets en de springer viel als een baksteen naar beneden. En nu maar hopen dat de noodchute open zou gaan. Ik riep in ieder geval al wel de dienstdoende wachtmeester, maar zonder de vallende springer uit het oog te verliezen. We stonden op en zagen dat gelukkig de noodchute openging. De val werd afgeremd en we hoopten op een goede afloop.
Even later hoorden we de sirene van de brandweer uit Zeven en meteen dachten we weer aan wat we gezien hadden. We zijn toen in ons busje gestapt en naar het vliegveld gereden. Ter hoogte van de wasplaats, welke aan de andere kant van de Bundesstrasse 71 lag, zagen we dat de brandweer naar een bomengroep was gereden. 
Natuurlijk reden wij daar ook heen en daar hing de parachutist in een boom. Ik vroeg me gelijk af of hij tijdens de landing in de boom zijn voeten over elkaar had gedaan. Anders zouden de verwondingen tussen zijn benen weleens ernstig kunnen zijn.
Nadat de brandweer hem uit zijn benarde positie had bevrijd, gingen we naar hem toe en vroegen we hem of alles in orde was. Hij was een Nederlandse militair, die op deze mooie zaterdag zijn eerste sprong had gemaakt en er was gelukkig niets aan de hand, alles was nog heel. We vroegen wat hij nu ging doen en het antwoord verbaasde ons. Hij wilde weer naar het vliegveld, in het vliegtuig stappen en dan de volgende sprong gaan maken. We hebben hem daar naar toe gebracht en meteen ook even navraag gedaan wat de oorzaak van het gebeuren was. Het bleek dat de staticline was afgebroken en daardoor de parachute zich niet automatisch opende. Onze militair kreeg een nieuwe parachute, stapte in het vliegtuig en maakte zijn tweede sprong. Dit keer ging alles goed en landde hij nog een beetje onbeholpen in de buurt van het landingspunt. Hij straalde van oor tot oor. Wij zijn daarna op surveillance gegaan en waren blij dat wij met beide benen op de grond stonden!
