Anekdotes en (sterke) verhalen
Strafwacht in plaats van stafwacht. Door mar Gooitzen Riemersma, lichting 72-2
Ik heb eens een weekend strafwacht in Nunspeet gehad omdat ik als wachtcommandant in Apeldoorn, waar wij eens in de zoveel tijd ’s nachts moesten wachtlopen, een fout rapportje had geschreven.
Dat wachtlopen hield niks meer in dan vervelen en eitjes bakken en soms de poort openen voor een bezoeker.
Een maat zou naar de poort gaan maar viel. Toen schreef ik iets in de trant van:
Marechaussee der tweede klas Pietersen (zijn naam ben ik kwijt) ging in opperste
plichtsbetrachting op weg om de poort te openen toen hij ter aarde stortte en zijn teen brak. Ondanks ondraaglijke pijnen spoedde hij zich naar de poort alwaar hij
zich vergewiste of het niet een vijand was, opende de poort, liet de generaal binnen, sloot de poort en strompelde met nog ondraaglijker pijn met ware
heldenmoed terug naar ons alwaar wij hem met veel zorg omringden.
Vanwege deze betoonde heldendaad dragen wij deze held dan ook voor om hem te bevorderen.
Toen ik vrijdags op het punt stond om naar hus te gaan werd ik bij de kapitein geroepen en die vond dit allemaal maar niks, hoe DURFDE ik het in mijn hoofd te
halen om dit soort onzin op te schrijven. Resultaat: weekend binnen blijven!
