Anekdotes en (sterke) verhalen
De lepel en de schoenendoos. Door mar Ko Devies, lichting 77-2
In maart 1977 (ik dacht 20 maart) ben ik opgekomen en wel te Apeldoorn.
Na een dag of drie (ons werd wel verteld dat we onder de krijstucht vielen) moesten we onze militaire goederen halen. Deze goederen moesten we in een oud gebouw halen. De trap op en daarna kwamen we uit op een zolder, die over meedere stukken heen liep. Eén voor één konden we naar boven. Zodra de nieuweling boven was en bij het eerste uitdeelpunt aan zijn materiaal geholpen was, kon de andere rekruut pas naar boven komen. Aan het eind van dit verhaal zullen jullie vast en zeker begrijpen waarom. 
Ik weet nog goed dat ik bij iemand kwam die aan mij vroeg welke maat lepel ik had. Of dit was aangegeven op de lijst die ik bij me had. Ik antwoordde: "Nee er staat geen maat bij." Waarop hij verontwaardigd uitriep: "Ik hoop niet dat dit de hele dag zo door gaat!"
Hij sommeerde me toen om mijn mond open te doen waar ik gewillig aan toegaf. Hij keek nogal kritisch en zei al pakkend uit de bak met lepels: "Dit is een 4-tje." Hij stopte één van deze lepels (alle lepels zijn qua maat gelijk) in mijn mond en vroeg mij: "Hoe zit ie?" Voordat ik iets kon antwoorden pakte hij een 5-je. Uiteindelijk kon ik dan naar het volgende uitdeelpunt lopen.
De man die bij het uitdeelpunt van de kistjes stond vroeg: "Welke maat staat erop?" Na op het formulier gekeken te hebben zei ik: "Maat 45 B." (Breed)
Hij draaide zich om en pakte uit het rek kistjes maat 45 B. Ik bedankte hem en wilde mijn weg vervolgen. Hij riep mij echter terug en vroeg of er iets op stond over een schuttersput. Na een vluchtige blik op het formulier zei ik: "Nee er staats niets over een schuttersput." Hij zei daarop: "Hier heb je toch nog een doos" (was de doos waar mijn kistjes in zaten). Ik vroeg hem wat ik ermee moest. Hij zei daarop: "Om je schuttersput in te doen." Ik zei: "Oké" en bedankte hem nogmaals.
Uiteindelijk moesten we ons verzamelen voor het gebouw alwaar we gelegerd waren en allemaal moesten we onze plunjezak leegkieperen en ja hoor, daar kwam de schoenendoos bij iedereen eruit vallen. Hierop werd er geschreeuwd door de leiding: "Wat moeten jullie in godsnaam doen met een schoenendoos?" Waarop er een antwoordde: "Om onze schutterput in te doen."
Na ons kwam er weer een nieuwe lichting en werd er aan ons gevraagd wie er wilde helpen bij het verstrekken van de goederen aan de nieuwe lichting. Jullie begrijpen zeker dat het aanbod ruimschoots boven de aanvraag lag, want iedereen zag dit wel zitten!
