Anekdotes en (sterke) verhalen
Op het Depot. Door dpl wmr Bas van Dongen, lichting 52-2
Op 30 juli 1952 moest ik mij melden op de KW III kazerne in Apeldoorn. Vroeg in de morgen nam ik afscheid van mijn familie en begaf ik mij met mijn biezen koffertje naar het station in Dordrecht. Op weg naar Apeldoorn!
Daar aangekomen waren er nog meer lotgenoten en een militaire truck stond klaar om ons naar de kazerne te vervoeren. 
Daar aangekomen werden wij opgevangen door een wachtmeester genaamd Mulder die rood haar had en vanaf dat moment door ons die "rooie" genoemd werd, natuurlijk niet waar hij bij was. Deze wmr Mulder ging ons de les lezen met een stem gelijk een briesende leeuw. Enkele dingen die hij toen zei hoor ik nog zo: "ik schijt op jullie intellectuelen". Ik wist dat dat niet op mij van toepassing was want ik kwalificeer mij niet als zodanig. Later bleek dat in onze groep een oudere persoon was die uitstel van dienst had gekregen om zijn rechtenstudie af te maken en nu was hij meester in de rechten. Ook vervolgde rooie Mulder met: "Jullie hoeven hier niet te denken, er wordt voor jullie gedacht".
De rest van de dag werd besteed aan strozakken vullen en bij de foerier dekens, kleding, dat ruige tenue, zware kistjes en die grote pet ophalen. Later die dag werd er gevraagd wie zijn rijbewijs had en een paar staken heel trots hun vinger in de lucht en kregen de aangename taak om voor de rest van de week in de vroege ochtenduren de toiletten schoon te maken voordat de dienst begon. Dit was voor mij het teken om zo veel mogelijk op de achtergrond te blijven. En zo werden alle taken verdeeld, zoals eten halen, afwassen en corveediensten. Ik was bereid elke taak uit te voeren, maar alsjeblieft geen toiletten schoon maken en gelukkig is dat lot is mij nooit toebedeeld. Op mij rustte de eerste week de aangename taak om de kamer van de beroepsonderofficieren schoon te maken.
De volgende morgen vroeg ging ik gewapend met schoonmaakattributen naar de bewuste kamer in mijn nieuwe uniform en zware kistjes. En wie sliep er nog in het eerste bed op deze kamer, onze rooie Mulder. Ik begon zijn stalen PSU kast af te stoffen. Hiervoor moest ik op een stoel gaan staan en toen ik klaar was sprong ik van die stoel, niet wetende dat wmr Mulder aan het wakker worden was en op de rand van zijn bed zat. Ja, u raadt het al, met mijn zware nieuwe kistjes trapte ik met mijn volle gewicht op zijn blote teentjes en nog nooit is er iemand zo snel wakker geworden! Wat er toen voor geluiden voortgebracht werden kan met geen mogelijkheid hier weergegeven worden, het zou de eindstreep van de censuur hier nooit halen! Ik heb toen alle onparlementaire uitdrukkingen die de Nederlandse taal rijk is (en ook niet rijk is) moeten aanhoren. De gezichten van de andere onderofficieren op de kamer vertoonden een brede grijns. Of dat nou was omdat ik op teentjes getrapt had of dat het was omdat ik zo uitgekafferd werd, daar ben ik nooit achtergekomen.
Gelukkig werd de 1ste Instructie compagnie in drie pelotons verdeeld en werd ik opgeleid bij een peloton voor de volgende zes maanden onder leiding van een opperwachtmeester en een wachtmeester die streng waren maar die heel goed met ons omgingen en er voor zorgden dat wij allemaal keurige marechaussees werden. Ik had gelukkig niets meer te maken met die rooie Mulder.
De 1ste Instructie compagnie had als commandant kapitein Weekenstroo die voor het eerst een compagnie onder zijn hoede had en er voor zorgde dat alles tot in de puntjes verzorgd was. Dan was er tweede luitenant van Ooijen en adjudant Saarloos.
Onder de dienstplichtigen die opgekomen waren was ook een Amsterdammer, zo brutaal als de nacht en die op de tweede dag van opkomst al over het terrein reed op de fiets van Kapitein Weekenstroo. Toen hem gevraagd werd of hij wel wist dat dit de "Gazelle" van Kapitein Weekenstroo was antwoordde hij: "ja hoor, er zaten 3 sterren op de bel".
Hij werd kort daarop overgeplaatst naar de bewakingstroepen.
