Anekdotes en (sterke) verhalen
Een bos van lichte zeden. Door mar Gerard Oudejans, lichting 65-2
Dit is een verhaaltje uit het jaar 1965.
Eens in de zes weken werd je op wacht gezet bij het stafkwartier "Nieuw Vrijland" van de 1e Divisie "7 December" aan de Koningsweg te Schaarsbergen. 
Als het mooi weer was, dan stond je buiten op de stoep van het gebouw. Hier tegenover bevond zich een vrij groot bosperceel. Er was daar altijd wel wat te beleven.
Zo stond ik daar weer eens op wacht, toen er een grote Mercedes kwam aangereden en met piepende banden tot stilstand kwam. Een nogal luchtig geklede dame werd afgezet door een kerel met veel praats, die haar een kus gaf en met de woorden "tot over drie uurtjes", afscheid nam. Hierna ging ik naar binnen naar het wachtlokaal om een bakje koffie te drinken en wat te kletsen met mijn wachtmaatje Jan van de Graaf. We zaten wat te lezen toen we buiten een flink kabaal hoorden. Wat we toen zagen werkte behoorlijk op onze lachspieren. Vanuit het bos aan de overkant kwam de dame, die ik uit de Mercedes had zien stappen, met haar slipje net boven haar knieën naar de Koningsweg toegerend en daar werd opgevangen door een politieauto die haar klem reed. De agent duwde haar de politieauto in en weg waren ze.
Later hoorden we op de kazerne dat wie wij gezien hadden, een dame van lichte zeden was die daar met haar "collega's" voor veel overlast zorgden en dus werd er in die omgeving veel gepatrouilleerd.
Ach, zo zag je nog eens wat en kwam je als groentje nog eens wat aan de weet!
